« .....Το τραπέζι μας στο «Όλυμπος Νάουσα» ήταν συγκεκριμένο , κρατημένο για μας , ενώ μας υποδεχόταν πάντα χαμογελαστός και φιλικός ο Θανάσης , ο σερβιτόρος , επιφυλάσσοντας πάντα ειδική περιποίηση για μένα , προφανώς επειδή εκτιμούσε την αγάπη μου για το καλό φαγητό . Όταν ζητούσα το φιλέτο μου να συνοδεύεται από πουρέ σπανάκι , τον οποίο για κάποιον περίεργο λόγο υπεραγαπούσα- τα παιδάκια σε αυτήν την ηλικία σιχαίνονται το σπανάκι- , η ποσότητα που ερχόταν ήταν διπλάσια , ενώ αισθανόμουν ότι το δικό μου είχε περισσότερο βούτυρο από ό,τι των άλλων . Το εστιατόριο αυτό ήταν το μόνο όπου έτρωγα μοσχαρίσιο φιλέτο , κι αυτό διότι μόνον εκεί το έψηναν σωστά , ανάλαφρα, αμυδρότατα ροζ μέσα και καψαλισμένο σωστά απέξω , ενώ ήταν χοντρουλό και τροφαντό , «αχτύπητο» όπως το λέγαμε τότε……. »
* οι φωτογραφίες είναι του Άρη Γεωργίου και περιλαμβάνονται στο φωτογραφικό του λεύκωμα «ΟΛΥΜΠΟΣ ΝΑΟΥΣΑ»
«Η Σαλονίκη ποτέ δεν έπαψε να είναι ένα σταυροδρόμι λαών και προϊόντων, αρωμάτων και γεύσεων. Καμία άλλη πόλη των Βαλκανίων δεν μύριζε τόσο πολύπλοκα, µε τόσες γευστικές μνήμες και τόσες μυρωδιές. Μια πόλη-χύτρα των Βαλκανίων, όπου αναμείχθηκαν και γιαχνίστηκαν (πάντα με λίγη τσούσκα), για πολλά χρόνια, λαοί και θρησκείες, λαλιές και πολιτισμοί, ήθη και έθιμα, μαγειρικές, μεράκια και ιστορικά σεκλέτια. Ένα πραγματικό melting pot, ή καλύτερα ένα γαστρονομικό παλίμψηστο, όπου οι γεύσεις και τα αρώματα συμβιώνουν και επικαλύπτονται, άλλοτε µε αρμονία και άλλοτε με ένταση»
ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ (Αλβέρτος Αρούχ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου