Στην λεβεντογένα Κρήτη ( του Ηλία Μαμαλάκη)

☛ Χθες το πρωί έμεινα μόνος , έκανα πολύ καλή παρέα με την κυρία Μαρία που με φίλεψε για πρωινό του θεού και του τόπου τα καλά .Στις 12:00 αποφάσισα να πάω βόλτα και χωρίς να επιλέξω προορισμό το αμάξι με έβαλε στο δρόμο για Ρέθυμνο , το αγαπώ το Ρεθυμνάκι πολύ, επί χρόνια ερχόμαστε τα καλοκαίρια στο σπίτι του θείου Μανώλη και της θείας Μαρίας . Είχαν και τρία παιδιά συνομήλικα  μας την Στέλλα την Λένα τον Ματθαίο και την μικρή Λένια , περνάγαμε πολύ ωραία. Ως ενήλικος ήλθα πολλές φορές πάντα μέναμε στο «Créta palace» , εκεί γνώρισα τον Δημήτρη Καλαιτζιδάκη  και η φιλία μας κρατάει ακόμα. Υπήρχαν μερικά μαγαζιά που μ άρεσαν πολύ , ένα από αυτά ο Ζήσης , ελληνικό και κυρίως κρητικό μαγειρευτό φαγητό . Από τα χρόνια τα παλιά έχει εξελιχθεί το μαγαζί, το μόνο που παραμένει σταθερό και σε εξαιρετική εξέλιξη είναι το φαγητό . Πας στο «μπαιν μαρι» και παθαίνεις ρίγος 30-35 φαγητά .Πάει ο κόσμος βλέπει και μετά κάθετε και παραγγέλνει. Πήρα γαρδούμπα  κοκκινιστή και γεμιστά , τα γεμιστά εξαιρετικά αλλά όχι τέλεια . Είχαν τριμμένα λαχανικά τον δυόσμο τους , αν είχαν και λίγο κουκουνάρι και σταφίδα θα ήταν τέλεια. Έφαγα μέσα στο μαγαζί δίπλα στον μπουφέ και παρατηρούσα τον κόσμο , ηλικιωμένοι έπαιρναν φαγητό για το σπίτι, οικογένειες  διάλεγαν φαγητό, γενναίες μερίδες,  παίρνεις μια τρώνε δυο. Πλήρωσα αν θυμάμαι καλά 24 ευρώ για γαρδούμπα,  γεμιστά , τυρί φέτα και μια μπύρα . Θέλανε να με κεράσουν γλυκό αλλά αρνήθηκα μου χαλάει την χώνεψη. Με άρεσε η βόλτα στο Ρέθυμνο , ήθελα βέβαια να πάω και στο μαγαζί του Μιχάλη του Χάσικου αλλά είναι παράκεντρο και θα δυσκολευόμουν. Από δω και λίγο καθυστερημένα την αγάπη μου σ όλη την Κρήτη τους συγγενείς και τους φίλους και ιδιαιτέρως στον σύλλογο Τίμιος Σταύρος της Αση γωνία για την γιορτή που οργάνωσε στο εκκλησάκι του Αγίου Εφραίμ .Και με τίμησε. Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον πρόεδρο κ Μιχάλη τον ξάδελφο του Μιχάλη επίσης που με μετέφερε και με ηρεμούσε με την γαλήνια φωνή του. Τον καθηγητή κ Βαγγέλη από το Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου και την Εύη. Γυρίζω σήμερα το μεσημέρι στην Αθήνα , το ερχόμενο Σάββατο πάω Αλεξανδρούπολη στο «Umami festival» που διοργανώνει η οικογένεια Τουρατζή.

ΥΣ : Στο γλέντι φάγαμε παραδοσιακά Κρητικά φαγητά , τσιγαριαστό, βραστό με πιλάφι, ψητό σερβιρισμένο με πατάτες, γραβιέρα με μέλι και άρτοι άφθονοι , έγινε και αρτοκλασία, εξαιρετικό μαγείρεμα και γεύσεις. Χθες έφυγα χορτάτος τώρα αξημέρωτα Τετάρτης πεινάω.

 

 

Κηπιά-Παγγαίου : Γεμιστό κατσίκι στον ξυλόφουρνο , «κτισμένο» στον νταβά με ζυμάρι!!!

{ “ή πως το φαγητό στο χωριό πυροδοτεί μια γλυκιά εφορία στον ουρανίσκο” }

Στο χωριό Κηπιά του Παγγαίου οι περισσότεροι κάτοικοι είναι  Μικρασιατικής καταγωγής , την ημέρα του Πάσχα  ακολουθούν έναν διαφορετικό τρόπο ψησίματος του κατσικιού στον ξυλόφουρνο . Αφού γεμίσουν το κατσίκι με ρύζι και μπαχαρικά το τοποθετούν στο νταβά μαζί με τις πατάτες , στη συνέχεια το σκεπάζουν με λαδόκολλα και μετά σφραγίζουν το ταψί με ζυμάρι για να μην φεύγει ο ατμός κατά την διάρκεια του ψησίματος.  Με τον τρόπο αυτό θα ψηθεί το κρέας ομοιόμορφα θα κρατήσει όλα τα αρώματα του ενώ δεν θα στεγνώσει η σάρκα του . Βάζουν τον νταβά στο φούρνο για έξη με επτά ώρες και σφραγίζουν τη πόρτα με λάσπη για να μην υπάρξει απώλεια της θερμότητας . Όταν το ζυμάρι μαυρίσει ολοκληρωτικά σημαίνει πως το φαγητό είναι έτοιμο. Όσο για το αποτέλεσμα θα εξιτάρει τους γευστικούς σας κάλυκες , μελωμένη και τρυφερή σάρκα, crunchy πετσούλα και dirty λιπαρότητα.