Από το τριαντάφυλλο
έβγαινε το πατρικό της μάνας μου, Τριανταφυλλίδου και η θεία Κλεοπάτρα, η
αδερφή της, όταν κατεβαίναμε στην Αθήνα και θέλαμε κάτι γλυκό, πετάγονταν στο
εργαστήρι του Βομβύλα και μας έφερνε λουκούμια με γεύση τριαντάφυλλου. Τα
λουκούμια ήταν μια φθηνή και προσιτή λύση για να γλυκαθείς και αυτά του Βομβύλα
ήταν πάντα φρέσκα και με τα μεθυστικά τους αρώματα να μην έχουν ξεθυμάνει μέσα
στο χρόνο. Η βιοτεχνία όταν την γνωρίσαμε στα τέλη της δεκαετίας του 1960
λειτουργούσε ήδη είκοσι χρόνια και είχε γίνει γνωστή όχι μόνο στην συνοικία του
Νέου Κόσμου, αλλά και σε όλη την Αθήνα, παρασκευάζοντας λουκούμια σε
πολλές γεύσεις. Τριαντάφυλλο,
περγαμόντο, λεμόνι, βανίλια, μαστίχα, πορτοκάλι. Με καβουρδισμένο αμύγδαλο ή
και σκέτα.
Η Κλεοπάτρα επέλεγε το κανονικό μέγεθος κι όχι τις μπουκιές. Το στόμα μας
γέμιζε από γεύση τριαντάφυλλο και αμέσως ανακαλούσαμε στη μνήμη το πατρικό τους
και τις είκοσι πέντε διαφορετικές ποικιλίες τριαντάφυλλου που είχε φυτέψει ο
πατέρας τους και παππούς μας στον μεγάλο κήπο του σπιτιού και μας ζάλιζαν με
την μυρωδιά τους. Οι ίδιες είχαν απογαλακτισθεί νωρίς από το πατρικό τους και ξενιτεύτηκαν
οκτακόσια χιλιόμετρα μακριά του για να αποκατασταθούν επαγγελματικά, αλλά όμως
η σκέψη τους και η μνήμη του χωριού τους επανερχόταν βασανιστικά και τις
απασχολούσε. Έτσι στην Αθήνα
εύρισκαν αφορμές να θυμούνται το σπίτι
τους και να μνημονεύουν την κοιτίδα τους, μέσα από τα λουκούμια με τριαντάφυλλο
του Βομβύλα. Τα επόμενα χρόνια φρόντιζαν να έχουν πάντα στο σκεύος του
κεράσματος λουκούμια με γεύση
τριαντάφυλλο και κερνούσαν σαν σε μοναστήρι στον κάθε επισκέπτη τα πάντα φρέσκα
και μαλακά λουκούμια από το εργαστήρι του
Βομβύλα. Δεν θυμάμαι εάν προσέφεραν και
τσίπουρο ή ούζο , αλλά ένα ποτήρι κρύο νερό ήταν απαραίτητο κι έπαιρνε τη θέση
του δίπλα στο λουκούμι.
Θυμήθηκα πρόσφατα τον Βομβύλα, όταν στάθμευσα το αυτοκίνητό μου μπροστά στο εργαστήρι, που ώ του θαύματος , υπήρχε ακόμη, στο ίδιο σημείο και λειτουργούσε κανονικά. Μέσα οι υπάλληλοι και οι τεχνίτες παρασκεύαζαν λουκούμια και μια μυρωδιά τριαντάφυλλου πλανιόταν μέσα στον χώρο. Τους μίλησα για λίγο, ήθελα να μάθω για την παράδοση του καταστήματος , για το πώς κρατήθηκε στο χρόνο, πόση απήχηση μπορούσαν να έχουν τα λουκούμια , ενώ κατακλυζόμαστε από τόσες γλυκές αλχημείες κι εκείνοι χαρούμενοι, που τους γνώριζα εδώ και πενήντα χρόνια με κέρασαν ένα σκαφάκι με λουκούμια, αφού με ρώτησαν τί γεύση προτιμούσα.
- Μόνο τριαντάφυλλο, απάντησα, για να ανακαλέσω στη μνήμη, προσφιλείς νεκρούς , που τα αγαπούσαν τόσο και μας τα κερνούσαν χρόνια τώρα, δημιουργώντας αναμνήσεις.
Κι ενώ γευόμουν τη
γεύση τριαντάφυλλο σκέφτηκα ότι από την μεγάλη οικογένεια των έξι κοριτσιών δεν είχε απομείνει κοντά
μας καμιά τους και ότι οι γεύσεις αυτές έμειναν να μας θυμίζουν την παρουσία
τους.
Info : Ο Μάνος και o Αλέξανδρος Βομβύλας είναι οι ιδιοκτήτες τρίτης γενιάς της λουκουμοποιίας Βομβύλα που λειτουργεί στην οδό Θεοδωρήτου Βρεσθένης 7 στον Νέο Κόσμο , τηλ: 2109221080, 2109225253.
