Το αιωνόβιο καφενείο της κυρά Ρήνης έξω από την Αγιάσο

☛   Παίρνουμε τον δρόμο από τη χώρα της Μυτιλήνης για το Πολιχνίτος , στη μέση περίπου της διαδρομής και στο ύψος της διασταύρωσης προς Αγιάσο  κατευθυνόμαστε προς τον Άγιο Δημήτριο , εκεί θα βρούμε το αιωνόβιο καφενεδάκι της κυρά Ρήνης (κατά κόσμον Ειρήνη Καρέτου) η οποία υπήρξε μια μαστόρισσα καφετζού αλλά και χρυσοχέρα στη παρασκευή γλυκών του κουταλιού. Γεννήθηκε στην Αγιάσο το 1921 και πέρασε όλη τη ζωή της μαζί με τα έξη εγγόνια και τα έξη δισέγγονα της σε αυτό το καφενεδάκι φτιάχνοντας γλυκά του κουταλιού με τον πιο αγνό και παραδοσιακό τρόπο. Πέθανε τον Οκτώβριο του 2018 σε ηλικία 97 ετών. Την τέχνη της κυρά Ρήνης συνεχίζει σήμερα η κόρη της η κ. Αφροδίτη Ακαμάτου , την ρωτώ αν ανταποκρίνονται στην αλήθεια αυτά που έχουν γραφτεί σχετικά με την φιλοξενία του  λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ στο καφενείο τους. Μου απαντάει χωρίς δισταγμό : « Ο παππούς μου προσέφερε στον Θεόφιλο ένα πιάτο φαγητό και ένα κρεβάτι για να ξαποστάσει , κι αυτός για να ανταποδώσει την φιλοξενία ζωγράφιζε επάνω στους τοίχους και τις ξύλινες κασέλες τις χαρακτηριστικές φιγούρες του».  Σήμερα τα έργα του Θεόφιλου έχουν ξεθωριάσει από την υγρασία στο πέρασμα των δεκαετιών , δεν έγινε όμως και καμία προσπάθεια για να συντηρηθούν οπότε θα δυσκολευτείτε να τα διακρίνετε. Η κ. Αφροδίτη Ακαμάτου εκτός από τα γλυκά φτιάχνει και νοστιμότατες χάχλες (χάχλις  στη ντοπιολαλιά του νησιού ) από σιτάρι και πρόβειο γάλα. Οι χάχλες που έχουν το σχήμα βαρκούλας τρώγονται βρασμένες σαν σούπα-τραχανάς , αλλά και σκέτες με το παραδοσιακό τυρί της περιοχής το τουλουμοτύρι που φτιάχνει στο διπλανό Λισβόρι ο τυροκόμος Παναγιώτης Χαδεμένος .

 

 

Το αιωνόβειο καφενείο της κυρά-Ρήνης Καρέτου στον Άγιο Δημήτριο της Αγιάσου (μέσα από ένα δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας )

{ Μέσα σε τροπική βλάστηση και σε ένα παραδεισένιο τόπο, περνάει ο δρόμος από Αγιάσο προς Πολιχνίτο . Στον Άγιο Δημήτριο και στην όχθη ενός ποταμού, που τρέχει γάργαρο νερό , βρίσκεται ένα καφενείο 110 χρόνια τώρα. Εκεί λοιπόν σε αυτό το καφενεδάκι πριν 80 χρόνια γεννήθηκε ένα κοριτσάκι , τα χρόνια που πέρασαν δεν ήταν εύκολα . Ήρθε πόλεμος , πείνα , εμφύλιος ….μέσα σε αυτό το καφενεδάκι παντρεύτηκε , εκεί είδαν τα παιδιά της το πρώτο φως του ήλιου . Αυτό το μαγαζάκι ξεκίνησε από τον παππού της . Εκείνη συνέχισε να το δουλεύει. Στην αρχή ήταν ταβέρνα . Από τότε που έχασε τον άνδρα της το μετέτρεψε σε καφενείο. Ήταν 40 χρονών τότε και φοβόταν . Στις ταβέρνες ξενυχτάνε και μεθάνε. Αυτή όμως είχε δυο κορίτσια , μεγάλα της παντρειάς. Ο κόσμος τι θα έλεγε; Η γειτονιά; Γι’ αυτό πιο καλά η σχέση με τους πελάτες να είναι όσο κρατάει ένας καφές , να τον πιούν και να φύγουν. Όταν ο ήλιος κόντευε να δύσει έπαιρνε το γαϊδουράκι της και γύριζε στο σπίτι της. Προσευχόταν κάθε μέρα στη Παναγιά να βρεθεί ένας γαμπρός για την μεγάλη κόρη της πρώτα , για την άλλη ύστερα, που να είναι καλός σαν τον άνδρα της. Κι η Παναγιά μεγαλόψυχη της έδωσε και τους δυο γαμπρούς της , παλικάρια με ντομπροσύνη και τιμιότητα . Οι αναμνήσεις έρχονται ανακατεμένες , καθώς μου διηγείται τη ζωή της . Κουβεντιάζοντας μαζί της είδα έναν άνθρωπο αυθόρμητο , ανοιχτό βιβλίο . Δεν έχει να κρύψει τίποτα η ζωή της είναι παράδειγμα . Πάλεψε με αντίξοες συνθήκες για να διατηρήσει αυτό το μαγαζί , για να κρατήσει την οικογένεια κοντά της , όπως η κλώσα τα πουλάκια της . Να τους μεταδώσει το μικρόβιο να μείνει ζωντανό το όνειρο της , αυτό το μαγαζί να μην πεθάνει. Κόντρα στο πείσμα της σύγχρονης εποχής , που θέλει να τα ισοπεδώσει όλα. Και παρά τις δελεαστικές προτάσεις που δέχεται αυτή αντιστέκεται . Όπως όλη η περιοχή που παραμένει ένας φυσικός παράδεισος στον 21^ο αιώνα. Έτσι κύλησε η ζωή της κυρά-Ρήνης , στο καφενεδάκι της με τα γλυκά του κουταλιού που δεν τα βρίσκεις πουθενά αλλού , γιατί είναι αγνά και τραγανά. Με μεράκι και υπομονή τα βράζει στη φωτιά με τα ξύλα που της φέρνουν τα παιδιά της από το δάσος. Μόνο φέτος έφτιαξε μισό τόνο κολοκύθι και 3000 κομμάτια συκαλάκι , νεραντζάκι, βύσσινο , μήλο , ντοματάκι και πόσα ακόμα !!!! Σήμερα η κυρά-Ρήνη ζει ακόμα εκεί με τα έξη εγγόνια και τα έξη δισέγγονα της και λες ότι έχει σταματήσει ο χρόνος για εκείνη. Εύχομαι να την βλέπω για πολλά χρόνια ακόμα και να μου μάθει όπως το υποσχέθηκε να φτιάχνω κι εγώ γλυκά του κουταλιού σαν τα δικά της. }

*  Αυτή ήταν η γνωστή σε όλη τη Λέσβο Κυρά-Ρήνη (Ειρήνη Καρέτου) μια μαστόρισσα καφετζού και χρυσοχέρα στη παρασκευή γλυκών του κουταλιού. Γεννήθηκε στην Αγιάσο το 1921 και πέθανε τον Οκτώβριο του 2018 σε ηλικία 97 ετών. Κατάφερα να την γνωρίσω λίγα χρόνια πριν φύγει από τη ζωή.

      

                  Photos : Harpas Stathis

 

Η αξέχαστη κυρά-Ρήνη