«Πεντοζάλη» : Καλομαγειρεμένη κρητική κουζίνα στην Μεσσαριά της Σαντορίνης

Η Μεσσαριά βρίσκεται 3,5 χλμ έξω από τα Φηρά , είναι κυκλωμένη από ελαιώνες και αμπελώνες οι οποίοι παράγουν τη μεγαλύτερη ποσότητα κρασιού στο νησί. Λειτουργούν και δύο οινοποιεία στα οποία ο επισκέπτης μπορεί να δοκιμάσει τις τοπικές ποικιλίες της Θήρας . Εδώ λοιπόν ένας λεβέντης Κρητικός ο κ Γιώργος λειτουργεί το καφενείο- παντοπωλείο «Πεντοζάλη» κοντά στο σχολείο του χωριού και απέναντι από ένα ιστορικό κτίριο της Σαντορίνης το ερειπωμένο αρχοντικό του Σαλίβερου. Ένας μικρός χώρος στο εσωτερικό του καφενείου λειτουργεί και ως παντοπωλείο, όπου θα βρείτε βότανα, κρασί, ρακί και παξιμάδια. Καθίσαμε στις αναπαυτικές  καρέκλες κάτω από τους ευκάλυπτους και ο κ Γιώργος γέμισε το τραπέζι μας με σπιτικούς μεζέδες και παραδοσιακά πιάτα, όλα καλοφτιαγμένα και μελωμένα. Πιάτα χωρίς πλουμίδια και φτιασίδια που σε ηλεκτρίζουν με την αληθινή νοστιμιά τους . Το ντάκος με την ολόφρεσκη ξινομυζήθρα και τις κρητικές ελιές μας συνεπήρε, τα μαυρομάτικα φασόλια με το σπανάκι ήταν η ευχάριστη έκπληξη , η ρεβυθάδα με ξινόχοντρο ένα νόστιμο και υγιεινό πιάτο έτερψε τους γευστικούς μας κάλυκες , άχαστοι βέβαια και οι χοχλιοί στιφάδο. Για τους μύστες της γεύσης προτείνουμε τα αυγά με στάκα αλλά και την ρουστίκ ομελέτα με σύγλινο και απάκι . Η κάβα εκτός από χύμα κρασί ,τσικουδιά και ούζο , προσφέρει και δροσερές μπύρες  από τις οποίες οι δυο ανήκουν στη τοπική ζυθοποιία Donkey.

Info :  Πεντοζάλη , Μεσσαριά, Σαντορίνης , τηλ: 22860/37383 , ώρες λειτουργίας : 2:00μμ-12:00πμ.

 

 

 

Αναζωογονητική μπύρα φραγκόσυκο από την Μικροζυθοποιία Μυκόνου

☛    Tο φραγκόσυκο είναι ένα αγαπημένο φρούτο του καλοκαιριού , στις Κυκλαδες το βρίσκεις σε αφθονία, αλλά για να το γευτείς πρέπει να πληρώσεις ένα σχετικό τίμημα. Βρέθηκα στη Μύκονο πριν από μερικούς μήνες και αποφάσισα ένα πρωινό να μαζέψω φραγκόσυκα γιατί μου αρέσει η γλυκιά, χυμώδη και ιδιαίτερη γεύση τους που με θυμίζει καρπούζι και πεπόνι!!!  Δεν υπολόγισα όμως το τίμημα που θα πλήρωνα γι’ αυτήν τη πράξη μου. Τα μικρά αγκαθάκια που έχει το φυτό , τα φραγκάγκαθα, με το παραμικρό αεράκι στροβιλιζόντουσαν στον αέρα και τρύπωναν στα πιο απίθανα σημεία του σώματος μου . Απογοητευμένος εγκατέλειψα την προσπάθεια και ορκίστηκα άλλη φορά να μην μαζέψω φραγκόσυκα!!!  Όπως με ενημέρωσε ένας ντόπιος , το καλοκαίρι κάτω από τον καυτό ήλιο οι Μυκονιάτες του παρελθόντος μάζευαν με τελετή τον καρπό του κάκτου, της φραγκοσυκιάς. Την επόμενη μέρα επισκέφτηκα το ζυθοποιείο της Μυκόνου στην περιοχή Αργύραινα του νησιού γιατί με πληροφόρησαν πως οι ιδιοκτήτες του  φτιάχνουν μπύρα από φραγκόσυκο . Αφού μάζεψαν με προσοχή τις χυμώδεις χειροβομβίδες του φραγκόσυκου , έστυψαν και κατάψυξαν τον χυμό , ενώ την επόμενη μέρα τον ζύμωσαν για την δημιουργία της δροσιστικής και αναζωογονητικής μπύρας "Fragos’ko".  Έτσι πρόεκυψε μια φρουτώδη American Pale Ale που με κέρδισε με την ελαφριά γλυκύτητα της , την ξηρή πικράδα της και τα απαλά αρώματα τροπικών φρούτων λόγω του λυκίσκου mosaic που περιέχει.  

 

 

Ταρτάρ τόνου από τον chef Χρήστο Τερλάκη

Ταρτάρ τόνου  δια χειρός Χρήστου Τερλάκη  στο «Ψαράκι» της Καβάλας : Μερικές φορές ο καλύτερος τρόπος και ο απλούστερος για να απολαύσετε το φιλέτο ενός ψαριού είναι να το φάτε ωμό. Αυτό ακριβώς είναι που λατρεύω στις δημιουργικές ωμοφαγίες του Καβαλιώτη σεφ Χρήστου Τερλάκη . Ο τόνος που έφτασε στο «Ψαράκι»   ξεπερνούσε τα 40 κιλά , φιλεταρίστηκε επιμελώς στη κουζίνα και ξεκίνησαν οι παρασκευές του ,  σασίμι και ταρτάρ . Η αρχή έγινε μ’ ένα δωρικό  Σασίμι τόνου , τόσο απλό, αλλά και τόσο γευστικό , για επιπλέον νοστιμιά  ο σεφ το συνόδευσε με σόγια σος (μια πινελιά ουμάμι που ενίσχυσε τον φυσικό πλούτο του ψαριού) και λίγο wasabi ξέρετε αυτό το πικάντικο πράσινο ιαπωνικό χρένο που θα σας ανοίξει τα ρουθούνια!!!  Ακολούθησε το πρώτο ταρτάρ τόνου , η σφριγηλή σάρκα του ψαριού αγκαλιάστηκε από την βελουδένια  κρέμα του αβοκάντο και του ταραμά , ενώ ο σεφ πρόσθεσε από πάνω φύλλα βαλεριάνας και λαδολέμονο . Είχε πλούσια και βουτυράτη γεύση,  ήταν πραγματικός έρωτας με την πρώτη μπουκιά. Αυτό όμως που ξεχωρίσαμε ήταν το δεύτερο ταρτάρ (εκτός μενού) μια έμπνευση του Ιάπωνα σεφ Χίρο που εκτέλεσε επιτυχώς ο Χρήστος Τερλάκης . Πρόσθεσε σόγια, σουσάμι , ψιλοκομμένα λαχανικά , παρθένο ελαιόλαδο, τσίλι και από πάνω ένα κρόκο αυγού. Η σπινθηροβόλα νοστιμιά και η επιθετική  ένταση που έβγαζε , ηλέκτρισαν τη γλώσσα μας και παιχνίδισαν με τον ουρανίσκο μας.

Η ιστορία του ταρτάρ ψαριού :  Το 1975, το εστιατόριο «Le Duc»  στο Παρίσι, παρουσίασε στο κοινό του το πρώτο ταρτάρ ψαριού. Από τότε ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και φυσικά έφτασε και στην χώρα μας . Ο σολομός και ο τόνος είναι κυρίως τα δύο ψάρια τα οποία χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του. Το μυστικό της επιτυχίας του κρύβεται στο μαχαίρι που θα χρησιμοποιήσει ο σεφ για να ψιλοκόψει το ψάρι , ενώ απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί και η εξασφάλιση της  ολόφρεσκης πρώτης ύλης.