Εν μέσω καλοκαιρινής ραστώνης η πόλη των Σερρών άδειασε!!! Οι περισσότεροι έχουν ήδη φύγει για διακοπές, αφήνοντας πίσω τους άδειους δρόμους, κλειστά μαγαζιά και μια περίεργη ησυχία. Όσοι μένουν πίσω, ψάχνουν τρόπους να περάσουν την ώρα τους, να σπάσουν τη μονοτονία, να κρατήσουν μια αίσθηση καλοκαιρινού ρυθμού. Ένα από τα σταθερά σημεία αναφοράς των… «εναπομεινάντων» είναι και το γνωστό μπουγατσατζίδικο «Το Χρυσό». Παρά τη ραστώνη των ημερών, εκεί οι φούρνοι δεν σταματούν να ψήνουν. Καφές στο χέρι, αχνιστή μπουγάτσα στο πιάτο – με κρέμα, με τυρί, ή και με σοκολάτα – και μια σύντομη κουβέντα με τον ιδιοκτήτη ή τους άλλους θαμώνες είναι αρκετά για να δώσουν έναν τόνο καλοκαιρινής συντροφικότητας. «Μπορεί να 'χει αδειάσει η πόλη, αλλά εδώ πάντα θα περάσει κόσμος», λέει ο μάστορας που δουλεύει την μπουγάτσα πίσω από τον πάγκο τα τελευταία δέκα χρόνια. «Ο καφές κι η μπουγάτσα είναι τελετουργία. Δεν καταργούνται, ούτε με καύσωνα ούτε με άδειους δρόμους». Οι λίγοι κάτοικοι που έμειναν βρίσκουν στο «Χρυσό» μια μικρή όαση. Σκιά, δροσιά, γνώριμα πρόσωπα. Και φυσικά, γεύσεις που ξυπνούν μνήμες – ή, για τους πιο νέους, δημιουργούν καινούριες. Στο «Χρυσό», δεν είναι μόνο η μπουγάτσα που τραβά τον κόσμο, αλλά και οι άνθρωποι που τη φτιάχνουν και τη σερβίρουν κάθε μέρα με το ίδιο χαμόγελο. Ο «παλιός» της ομάδας, βρίσκεται πίσω από τον πάγκο πάνω από δέκα χρόνια. Γνωρίζει κάθε πελάτη με το μικρό του όνομα και θυμάται πώς παίρνει τον καφέ του χωρίς καν να ρωτήσει. «Ο κόσμος μάς εμπιστεύεται. Έρχεται εδώ όχι μόνο για να φάει, αλλά για να πει και μια κουβέντα. Είμαστε παρέα», μας λέει καθώς ρίχνει με ακρίβεια την κανέλα πάνω στην κρεμώδη μπουγάτσα. Η ψυχή του μαγαζιού, είναι εκεί από τα ξημερώματα. Ζυμώνει, γελά, πειράζει τους πελάτες, προσέχει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. «Αυτό το μαγαζί είναι σαν σπίτι μας. Το προσέχουμε όπως το σπίτι μας. Κι ο κόσμος μας το ανταποδίδει με αγάπη», λέει ενώ ετοιμάζει μια παραγγελία για take-away.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου