Κατ’ αρχάς : Βρισκόμαστε στη κεντρική Τουρκία , στο δρόμο από το Karaman προς το Eregli. Η Μεσόγειος δεν είναι πολύ μακριά και για να την προσεγγίσουμε θα έπρεπε να διασχίσουμε τα ψηλά βουνά του Ταύρου που είναι καλυμμένα με χιόνι μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού. Η περιοχή αυτή είναι η πατρίδα των Καραμανλήδων έτσι αποκαλούνταν οι τουρκόφωνοι Έλληνες Μικρασιάτες Ορθόδοξοι Χριστιανοί που κατοικούσαν στην Καραμανία (ονομάστηκε από το τουρκικό Μπεηλίκι των Καραμανιδών, στην περιοχή της αρχαίας Κιλικίας) και την Καππαδοκία. Ολόγυρα μας το ασβεστολιθικό οροπέδιο, λουσμένο στο φως του ήλιου, είναι μια ημιάγονη και μεγάλη στέπα που οι Τούρκοι της έχουν δώσει το προσωνύμιο «μποζκίρ», το οποίο μεταφραζόμενο σημαίνει «κίτρινος βοσκότοπος» αφού για χιλιάδες χρόνια ήταν το βασίλειο των νομάδων και των κοπαδιών τους . Αυτή η περιοχή αγαπητοί αναγνώστες κρύβει έναν γευστικό θησαυρό που ωριμάζει μέσα σε σπήλαιο , πρόκειται για το παραδοσιακό τουλουμοτύρι που διατηρείται σε δέρμα προβάτου ή κατσίκας και φυλάσσεται στο βαθύ σπήλαιο του Divle Obruğu . Το μοναδικό μικροκλίμα του σπηλαίου ευνοεί την ανάπτυξη μούχλας η οποία περιβάλλει το τυρί δίνοντάς του μια ανεπανάληπτη συνοχή και άρωμα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου