Μυτιλήνη: Το καφενείο της «Κυρά Ρήνης»

Η «Κυρά Ρήνη» είναι η πρώην «χρυσοχέρα» του καφενείου, σήμερα 88 ετών. Την τέχνη της στα γλυκά του κουταλιού και στον καφέ, αλλά και το καφενείο, συνεχίζει πλέον η κόρη της, η κ. Αφροδίτη Ακαμάτου. «Πριν από τη μητέρα μου το είχε ο παππούς μου, όταν ακόμη ήταν εδώ σταθμός για τα κάρα που πήγαιναν προς Πολιχνίτο και τις άλλες περιοχές εδώ γύρω, πριν το 1900. Ήταν η γιαγιά μου και η αδελφή της αυτές που άνοιξαν τα δύο μαγαζιά, αυτό και την ταβέρνα, στα οικόπεδα που είχαν τότε», λέει η κ. Αφροδίτη. Το μαγαζάκι λειτουργούσε πάντα ως καφενείο, όπου οι αγωγιάτες σταματούσαν, ξεκουράζονταν και μπορούσαν να διανυκτερεύσουν στα ντιβάνια που υπήρχαν στο εσωτερικό του. Ωστόσο, το αρχικό καφενείο, αυτό που δούλευε ο παππούς της κ. Αφροδίτης, βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το σημερινό, το οποίο πλέον λειτουργεί μόνο τα καλοκαίρια, ως μπαράκι. «Μέχρι και ο Θεόφιλος, ο ζωγράφος, ερχόταν εδώ. Ο παππούς μου τον τάιζε και αυτός ζωγράφιζε…», λέει η κ. Αφροδίτη, μιλώντας για την ιστορικότητα του μαγαζιού. Σύμφωνα με την ίδια, παλιά στην περιοχή έμεναν τρεις οικογένειες και όσοι δούλευαν στα ρετσίνια, οι οποίοι έμεναν σε παράγκες που κατασκεύαζαν οι ίδιοι. Ωστόσο, για καιρό σύχναζαν εδώ και όσοι εργάζονταν στο εργοστάσιο αναψυκτικών του «Τσίγγου», που βρισκόταν λίγο πιο πάνω.

Η κ. Αφροδίτη και η κόρη της, Χρυσούλα, η οποία τη βοηθάει όταν έρχεται πολύς κόσμος, προσφέρουν καφέ και αναψυκτικά στους επισκέπτες. Ωστόσο, η σπεσιαλιτέ τους είναι τα γλυκά του κουταλιού, φτιαγμένα πάντα από φρούτα και λαχανικά εποχής, χωρίς συντηρητικά, αλλά και το λικέρ τσέρι, που φτιάχνουν από φρέσκα βύσσινα τον Ιούλιο. Τότε, το μαγαζί «κοκκινίζει» από τα βύσσινα που αφήνονται στον ήλιο. Και η κ. Αφροδίτη μάς λέει για το φημισμένο νερό της περιοχής, το «αθάνατο» νερό, όπως το αποκαλούν όλοι: «Αθάνατο νερό το έλεγαν γιατί είναι πολύ καλό, σε σχέση με το υπόλοιπο του νησιού. Παλιά, έβγαινε μέσα από τη ρίζα ενός πεύκου και ερχόταν κόσμος από την Αγιάσο με τενεκέδες, τους γέμιζε και πουλούσε το νερό στο χωριό. Όταν κόπηκε το δέντρο για να γίνε ο δρόμος, είδανε ότι το νερό ανάβλυζε από μια πέτρα. Στο σημείο αυτό, το δασαρχείο έχτισε μια βρύση.» Το καφενείο λειτουργεί καθημερινά από νωρίς το πρωί, μέχρι τις 8 το βράδυ, εκτός εάν υπάρχει κόσμος, οπότε παραμένει ανοικτό μέχρι πιο αργά.

 

Το κείμενο είναι από το  www.emprosnet.gr

Οι φωτογραφίες είναι του Stathi  Harpa