Μυτιλήνη-Πολιχνίτο : Το καφενείο της «Κυρά Ρήνης» ( ένα κείμενο αφιερωμένο στη μνήμη της Ειρήνης Καρέτου )

Ήταν φυσιογνωμία στο χώρο της  η «χρυσοχέρα» κυρά Ρήνη , έφτιαχνε τα  νοστιμότερα  γλυκά του κουταλιού στο καφενεδάκι της που διατηρούσε  στο μέσο  της διαδρομής Πολιχνίτος-Μυτιλήνη στο ύψος της διασταύρωσης προς Αγιάσο . Η κυρά Ρήνη λοιπόν όπως  με ενημέρωσαν οι φίλοι από τη Μυτιλήνη  «εγκατέλειψε» τον μάταιο τούτο κόσμο σε ηλικία 97 ετών , ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκέπασε . Η κυρά Ρήνη (κατά κόσμον Ειρήνη Καρέτου) γεννήθηκε στην Αγιάσο το 1921 και πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής της στο μικρό καφενεδάκι φτιάχνοντας  γλυκά του κουταλιού με τον πιο αγνό και παραδοσιακό τρόπο .Τελευταία φορά που την επισκέφτηκα ήταν το 2016 και  ακόμη θυμάμαι τα αρώματα από τα γλυκά του κουταλιού που μας τρατάρε πορτοκάλι, κυδώνι, κολοκύθα, μελιτζανάκι, σταφύλι αλλά και το λικέρ τσέρι  που έφτιαχνε αριστοτεχνικά από φρέσκα βύσσινα τον Ιούλιο. Μέχρι και ο  λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος ερχόταν  στο καφενείο αυτό όπου ο παππούς της  κυρά Ρήνης του προσέφερε ένα πιάτο φαγητό και ένα κρεβάτι για να ξαποστάσει  κι αυτός για να τους ευχαριστήσει  ζωγράφιζε τους τοίχους με τις χαρακτηριστικές  του φιγούρες . Δυστυχώς  τα έργα του Θεόφιλου χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου από τη  υγρασία και την εγκατάλειψη . Θυμάμαι όμως και τις  υπέροχες χάχλες  (μια μορφή τραχανά που φτιάχνουν στη Μυτιλήνη σε σχήμα βαρκούλας ) που έφτιαχνε η κυρά Ρήνη και τις άπλωνε επάνω  στους νταβάδες για να στεγνώσουν και ευωδίαζε ο τόπος από το γάλα και το σιμιγδάλι . Την τέχνη της κυρά Ρήνης  συνεχίζει σήμερα η κόρη της η κ. Αφροδίτη Ακαμάτου.