Βόλτα με μπυροποδήλατο (Beer Bike) στη Βουδαπέστη!!!

Ήταν μια διαφορετική εμπειρία και μου άρεσε πολύ , να είσαι επάνω σε ένα μπυροποδήλατο και μαζί με την παρέα σου να απολαμβάνεις τα αξιοθέατα της χώρας που βρίσκεσαι και να πίνεις δροσερές μπύρες !!!  Το concept του μπυροποδήλατου (Beer Bike) εφευρέθηκε το 1997 από την Het Fietscafe BV στην Ολλανδία και μετά έγινε μόδα στην υπόλοιπη Ευρώπη. Κάθε ποδήλατο μπύρας είναι κατασκευασμένο από ελαφριά υλικά , είναι εξοπλισμένο με άνετες καρέκλες , ζώνες ασφαλείας , σύστημα ήχου , Wi-Fi και νυχτερινά φώτα. Είναι βέβαια εξοπλισμένο με μια βρύση μπύρας καθώς και επιπλέον κουτιά μπύρας για τους ενοικιαστές του . Η μέγιστη χωρητικότητα για ένα ποδήλατο μπύρας είναι τα 13 άτομα και το κόστος για να κάνετε ένα tour συνολικά είναι 350€ , υπολογίστε γύρω στα 25-28€ το άτομο ανάλογα με την χώρα που βρίσκεστε . Μας άρεσε πολύ περάσαμε υπέροχα και η τελευταία φορά που το χρησιμοποιήσαμε ήταν στο Βελιγράδι . Πάντως ένα να ξέρετε το καλύτερο μπυροποδήλατο με την ποιοτικότερη μπύρα είναι αυτό της Πράγας , γιατί οι Τσέχοι ξέρουν να φτιάχνουν  μπύρα υψηλών απαιτήσεων .  

 

Το παραδοσιακό καφενείο «Ναυπηγείο» στο καρνάγιο της Καβάλας

Μόλις περάσετε τις Καμάρες (είναι το υδραγωγείο που έχτισε τον 16ο αιώνα ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής στη Καβάλα ) θα συναντήσετε  το καρνάγιο της πόλης , εδώ κατασκεύαζαν και καλαφάτιζαν τα ξύλινα σκαριά των καϊκιών από την αλμύρα και την τραγάνα. Οι Καβαλιώτες καραβομαραγκοί ήταν από τους πιο φημισμένους της περιοχής , με τα χρυσά τους χέρια μπορούσαν να ναυπηγήσουν κάθε είδους σκάφος. Όποιος περνά από εδώ μυρίζει ακόμη τη λαδομπογιά, το πλανισμένο ξύλο και το γράσο που χρησιμοποιούν οι τεχνίτες στη συντήρηση και στο κτίσιμο του σκάφους. Πολλές ώρες σκληρής δουλειάς και μια μικρή χαλάρωση στο καφενείο του καρνάγιου ήταν απαραίτητη. Στην είσοδο ακριβώς βρίσκεται το καφενείο "ΣΤΑΘΜΟΣ ΝΑΥΠΗΓΕΙΟ" του μερακλή Δημήτρη Βουλγαράκη που το κληρονόμησε από τον πατέρα του , τρία με τέσσερα τραπέζια όλο κι όλο με φόντο τη θάλασσα και τα καλαφατισμένα σκαριά να στέκονται αγέρωχα στα ξύλινα στηρίγματα τους  . Τα πρωινά καφέδες και κολατσιό, ενώ στο τέλος της βάρδιας ή ανάμεσα εάν βίαζε η παραγγελία, οι μαστόροι οργάνωναν αυτοσχέδια γλέντια με παπαλίνα , γαύρο λεμόνατο και σαρδέλα βραστή στη γκαζιέρα , χταπόδι ξιδάτο , τονάκια στη θράκα ,τσίρο , λακέρδα , τσίπουρο και Ζαγοραίο, Γαβαλά-Ρια Κούρτη , Χρηστάκη κι άλλα μάγκικα άσματα στο ραδιόφωνο . Χαλάρωναν μ ' ένα ποτό, κάπνιζαν ήσυχοι το τσιγάρο τους και ρίχνονταν πάλι στο σκληρό μεροκάματο. Ο Δημήτρης Βουλγαράκης κράτησε το καφενείο μέχρι το 1993 που συνταξιοδοτήθηκε , σήμερα το ουζερί «Καρνάγιο» που σύντομα θα συμπληρώσει 100 χρόνια ζωής άλλαξε χέρια και ανήκει πλέον στον Μάκη και την Θωμαΐδα.

Info : Αμερικανού Ερυθρού Σταυρού 12 , Καβάλα , Τηλ: 251 022 7994

 

 

Εν καιρώ πανδημίας ονειρεύομαι ... ( * του Ηλία Μαμαλάκη)

Από πιτσιρίκι μ άρεσαν τα ταξίδια όταν με ρώταγαν τι δουλειά θέλω να κάνω όταν μεγαλώσω , δήλωνα καπετάνιος . Η μάνα μου έτρεμε με την ιδέα και τελικά κατέληξα στις οικονομικές σπουδές . Για χρόνια όμως βρέθηκα δίπλα σε καράβια σαν επιβλέπων φορτώσεων στο Βόλο την Θεσσαλονίκη την Αλεξανδρούπολη και σπάνια στον Πειραιά .Φόρτωνα , ξεφόρτωνα , έτρωγα με τους εργάτες , μερικές φορές με τραπέζωνε κάποιος από τους καπετάνιους  ,ανέβαινα στις λάντζες και πήγαινα αρόδο να κάνω απεντόμωση κάνοντας την μπαλαρίνα στις ανεμόσκαλες. Ζωάρα  μου  άρεσαν όλα αυτά ακουμπούσα το ταξίδι από λίγο μακρυά .Σκουλίκι ή μανία της φυγής .Να μπω στο τραίνο στο καράβι το αεροπλάνο το αυτοκίνητο και δρόμο !!! Δόξα τον θεό ταξίδεψα ταξίδια ονειρικά , ταξίδια δύσκολα , ταλαίπωρα αλλά μέσα στην χλιδή . Και ναι σας λέω την αλήθεια ακόμα και μέχρι την κοντινή Σαλαμίνα να πάω χαίρομαι , 9 λεπτά με το φέρυ και νομίζω ότι ταξίδεψα μέρες , να πάω στο Ουζερί του Κακιά να τα πω με την οικογένεια να τα πιούμε να τα δοκιμάσουμε !!!  Αξιώθηκα να πάω σε 63 χώρες και στις 5 ηπείρους ,τώρα σιωπή, τώρα στασιμότητα, τώρα 2 χιλιόμετρα το πολύ από το σπίτι , μα δεν υπάρχει τίποτα σε δυο χιλιόμετρα , ούτε μπακάλης ούτε μανάβης ούτε φίλος ούτε εχθρός να τσακωθώ μαζί του να πάρω τα πάνω μου . 

Και κάθομαι και ονειρεύομαι να πάω Κρήτη να δω τις αγαπημένες ξαδέλφες να βρω τον Χρήστο να μαγειρέψουμε μαζί με τον Γιάννη στο Ρέθυμνο με την τρελή την κάβα του και την συλλογή από Μαρουβάδες , την Κατερίνα τον Μιχάλη και στα Χανιά τον Λευτέρη τον φίλο μου και την Ρεβέκκα και να τσιμπήσω μια μπουγάτσα στον Ιορδάνη και να δω τον Ιωσήφ και τα παιδιά στο κρατικό ΙΕΚ μαγειρικής . Να πάω στο φέρυμαν στον άγιο να βουτήξω στο Ελαφονήσι και μετά με τον Γιώργο Μακρή να φτιάξουμε ξεροτήγανα . Μετά να πάω Γιάννενα να δω τον Αδάμο και τον Θοδωρή και στα Ζαγόρια τον παπαρούνα και μετά Θεσσαλονίκη να δω τον Καραγιώργο , τους Μεζεν ,τον Γρήγορη και τον Ανδρέα και τις δυο Σοφίες μου. Και την Χριστίνα που ξέρει από  μουσική και βότανα και οπωσδήποτε τον Μανώλη στο Χαρούπι να δοκιμάσουμε κανένα τσιγαριαστό χόρτο. Και μια και οι Σέρρες είναι κοντά να δω τον Άτσαλο και να βάλουμε στην θράκα πιπεράκια μπακάλικα και μπουγιουρντί , στο Ρούπελ και στην Κερκίνη να φάω μεζέδες στους αδελφούς Μπόρα . Μετά ποιο νότια να δω τον Τάκη Βαρουτσικο στον Βόλο και μια και η Λάρισα είναι δίπλα να δω τον Δημήτρη Κουρέτα που μπορούμε και περνάμε ώρες μιλώντας για θέματα κοινού ενδιαφέροντος , να δω και τον Ιωσήφ που ήμασταν συνάδελφοι για  χρόνια στα χρόνια της σόγιας και της ζωοτροφής που οργώναμε τον κάμπο .Να πάω στην Καβάλα να δω τον Χάρπα , τον Νικόλα τον Κεχαγιά , τον καπετάν Γιάννη με τις τράτες και τον Μανώλη και τον Γιώργο στην Αλεξανδρούπολη . 

Να κατέβω Καλαμάτα να δω τον γαστροναύτη τον Κώστα να με βάλουν να δοκιμάσω ελαιόλαδα να κάνουμε βίντεο για τα σύκα μαζί με τον αγαπημένο Θανάση που τα δίνει όλα για την προώθηση των σύκων και κάνει και καλά παζάρια και να πάω στις εξωτικές Βερσαλλίες να τσιμπήσουμε κάτι με τον Γιάννη , να πετύχω τον Καρβέλα ή την Μπαλαφούτη , να πάω Πύλο Μεθώνη ,Κορώνη, Βοιδοκοιλιά!!!  Να πετάξω να πάω Τήνο να μαγειρέψω στο food path να δω τον Ευριπίδη την Ντέννυ τον Μαρίνο και τέλος μαζί με την Μάγια και τον Αλέξανδρο να ρουφήξω μια μπύρα Νήσος από το μπουκάλι κατ ευθείαν . Και στην Μύκονο τον Δημήτρη τον Παναγιώτη και στην Σύρο τον συμμαθητή μου τον Γιάννη και τους ανθρώπους στο Επιμελητήριο . Στην Σαντορίνη τον Χατζηγιαννάκη τον Λευτέρη τον Ζωρζο τον πρώην δήμαρχο και τον άλλο τον Λευτέρη με τις υπέροχες βίλες .Μετά Ηρακλειά στον Γιάννη τον Γαβαλά να φτιάξω τον μπακλαβά με μέλι και ελαιόλαδο το έχω τάμα αυτό , και να πάω Μήλο να κάνω παρέα με τους Παπικινους τον Βασίλη την Μαρία τον Μέγα Γιώργο τον Βαγγέλη τους καπετάνιους με τα γρήγορα καταμαράν τον Μωραΐτη τον Μήτσο Δελή . Να πεταχτώ μέχρι τα Κύθηρα να δω την Έλενα και τον καινούργια γιατρό αδελφό του Αποστόλη. Στην Λευκάδα την Βιβιάνα και τον Θανάση ,στην Κέρκυρα τους αδελφούς Δάφνη τον Αριστοτέλη και όλη την οικογένεια Κωνσταντή . Και να πάω κατά Πλαταμώνα μεριά στο Γαστροδρόμιο εν Ολύμπω του Ανδρέα Γάβρη που δεν έχω πάει ποτέ και ακούω τα καλύτερα και λιγουρεύομαι .Και τελειωμό δεν έχει τούτη η γύρα , τι σας τα λέω όμως ούτε πρόσωπα ξέρετε ούτε πράγματα . Μα να με πιάνει το παράπονο και λένε ότι όταν το μοιράζεσαι το ανέχεσαι ευκολότερα .

Υ.Σ : όσο περνάει η ώρα βλέπω ότι όλο και κάτι ξεχνάω ,Γαλαξίδι λατρεμένο, έχουμε ένα σπίτι εκεί στον χηρόλακα που όταν είσαι ακόμα και ξαπλωμένος βλέπεις θάλασσα και έχω αγάπες εκεί και φίλους και αγαπημένα μαγαζιά την κολοσσιαία Μαρίτσα υπόδειγμα επαγγελματία και τα παιδιά του Τάσου που συνεχίζουν την δουλειά του πατέρα τους με αξιοσύνη , έχουμε και την Χρυσούλα που συντηρεί τον θρύλο του Γανυμίδη . Τον Γιώργο τον Κεχαγιά που ο θεός να τον έχει καλά και τον ζωγράφο μας τον Γιώργο Μηνά και την αγαπημένη Μίνα.

Υ.Σ 2 :  Άλλα τρία τέτοια ταξίδια έχω να κάνω, άφησα μέρη απέξω όπως , Βόρειες Σποράδες , λοιπές Κυκλάδες,  Δωδεκάνησα , Βόρειο Αιγαίο.