Δοκιμάζουμε ένα μεγαλόσωμο τσαούση στη σχάρα και θα το συνοδέψουμε με ψαρόσουπα

  ☛    Η  ψαριά σήμερα  …..έβγαλε ένα μεγάλο τσαούση  και αποφάσισε η παρέα  να το σιγοψήσουμε  στα κάρβουνα  και να το συνοδεύσουμε  με μια ωραιότατη ψαρόσουπα .Ας δούμε πρώτα τι ψάρι είναι ο τσαούσης , ψαρεύεται στα βαθιά νερά έχει ανοιχτόχρωμο ροζ χρώμα  και το όνομα  του προέρχεται από την γείτονα χώρα της Τουρκίας  αφού «τσαούσης» ονομαζόταν ο λοχίας της οθωμανικής αυτοκρατορίας !!!  

  
 Ο Θέμος Ποταμιάνος στο βιβλίο του «Εδώ βυθός», που είναι η χρυσή βίβλος για τη λογοτεχνία της θάλασσας, γράφει για τον Τσαούση:  «Ο τσαούσης είναι κάτι μεταξύ φαγκριού και λυθρινιού. Γίνεται μεγάλος, σαν μέτριο φαγκρί, έχει όμως την κόψη του λυθρινιού, είναι δηλαδή λεπτότερος από το φαγκρί και έχει πιο μακρουλό ρύγχος. Κυρίως όμως ξεχωρίζει από το μακρύ φτερό της ράχης, που υψώνεται σαν λάβαρο. Το πραγματικό όμως λάβαρο υψώνεται από τον ψαρά, κάθε φορά που θα πιαστεί τσαούσης. Λάβαρο νίκης. Γιατί είναι νίκη, επιτυχία, κέρδος κι ευχαρίστηση να πιάσεις έναν ωραίο, μεγαλόσωμο τσαούση...»  Λοιπόν το ψάρι μας  ψήθηκε  ιδανικά στα κάρβουνα , διατηρώντας  τους χυμούς και τη «σπιρτάδα» του , ήταν τέλειος ο τσαούσης , κάθε μπουκιά από τη σάρκα του είχε τόση  συμπυκνωμένη νοστιμιά που οι σιελογόνοι αδένες μας παραληρούσαν  από ικανοποίηση . Η σούπα μας .....  μοσχομύριζε  ιώδιο  αφού τα ψάρια που διαλέξαμε ήταν φρεσκότατα (μπακαλιάρος, χελιδονόψαρο, φαναροουρά  ) ήρθε  χύλωσε και απογείωσε  τη γεύση της . Συνοδεύσαμε το γεύμα  μας  με λευκό ξηρό οίνο Χατζηγεωργίου  από επιλεγμένο Μοσχάτο Αλεξανδρείας .