Στο εστιατόριο «Plachutta Wollzeile» για Tafelspitz , στο οποίο μαγείρεψε ο Ηλίας Μαμαλάκης

Εστιατόριο με παραδοσιακή αυστριακή κουζίνα , το όνομα «Plachutta» συνδέεται πλέον με το βιεννέζικο βραστό μοσχάρι και την αυτοκρατορική κουζίνα του βοείου κρέατος. Μπείτε σε αυτό το μεγάλο εστιατόριο στο κέντρο της πόλης οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και θα δείτε κομψούς Βιεννέζους όλων των ηλικιών και τουρίστες να κάθονται γύρω από τα τραπέζια με τα λευκά τραπεζομάντιλα και να  απολαμβάνουν το φαγάκι τους . Εδώ το πιο διάσημο πιάτο είναι το Tafelspitz κάποτε το αγαπημένο του αυτοκράτορα των Αψβούργων Franz Joseph. Το τρυφερό κρέας φτάνει σε μια όμορφη χάλκινη κατσαρόλα , βυθισμένο σε ένα γευστικό ζωμό μαζί με μεδούλι, καρότα και λεπτά νούντλς. Πατάτες, σχοινόπρασο και ένα δελεαστικό μείγμα από χρένο και ψιλοκομμένα μήλα συνοδεύουν το παραπάνω φαγητό. Το εστιατόριο διαθέτει βέβαια και άλλα βιεννέζικα πιάτα , όπως σούπα γκούλας, συκώτι μοσχαριού και κοκκινιστό χοιρινό με λάχανο. Παρά τη φασαρία που επικρατεί στη σάλα και την οποία δημιουργούν οι τουρίστες , το προσωπικό είναι εγκάρδιο και διατηρεί μια υγιή αίσθηση του χιούμορ. Η ενημερωμένη λίστα κρασιών περιλαμβάνει 85 ετικέτες από κορυφαίους Αυστριακούς οινοποιούς. Η οικογένεια Plachutta έχει πολλά εστιατόρια, αλλά αυτό στο κέντρο της πόλης, είναι το πιο γνωστό , ένα γεύμα για δύο άτομα μαζί με ποτό θα σας στοιχίσει 85€ περίπου. Συνιστάται ανεπιφύλακτα η κράτηση εκ των προτέρων. Πριν χρόνια στην εκπομπή του «Μπουκιά και Συχώριο» ο Ηλίας Μαμαλάκης είχε μαγειρέψει τη σούπα του αυτοκράτορα με τον σεφ του εστιατορίου , έτσι λοιπόν η φωτογραφία του υπάρχει στον τοίχο με όλες τις διασημότητες που το επισκέφτηκαν.

Tips : Το κεντρικό εστιατόριο βρίσκεται στη δημοφιλή εμπορική οδό Wollzeile, μόλις ένα τετράγωνο από την Ringstrasse,  Wollzeile 38 , Βιέννη , τηλ:  +43 (1) 5121577

 

Ταξιδεύοντας με οδηγό τη γεύση : Το Βιεννέζικο σνίτσελ (Traveling with taste as our guide – The Wiener Schnitzel )

Αφεθείτε στην αληθινή γεύση της Βιέννης μ’ ένα Βιεννέζικο σνίτσελ , ένα ξεχωριστό γαστρονομικό ταξίδι στην καρδιά της γαστρονομικής κληρονομιάς της Αυστρίας. Τραγανά, ζουμερά και χρυσαφένια τα σνίτσελ είναι η επιτομή των γεύσεων στην Αυστριακή πρωτεύουσα. Παραδοσιακά το σνίτσελ είναι ένα κομμάτι μοσχαρίσιου κρέατος , αφού το κοπανίσουν για να γίνει πιο τρυφερό , στη συνέχεια το βουτούν  σε αλεύρι, αυγό και τριμμένη φρυγανιά και το τηγανίζουν μέχρι να ροδίσει. Είναι μια νοστιμότατη τηγανητή απόλαυση , σε πολλά καφέ στο σερβίρουν  σκέτο με μια φέτα λεμόνι ενώ άλλοτε το συνοδεύουν με τηγανητές πατάτες και κρέμα γάλακτος,  αγγουροσαλάτες ή πατατοσαλάτες. Είναι ένα εξαιρετικά δημοφιλές γεύμα στην Αυστρία ,αυτή η δημοτικότητα γίνεται εμφανής όταν μπαίνεις σε οποιοδήποτε εστιατόριο και βρίσκεις το σνίτσελ σχεδόν σε κάθε μενού ακόμη και στα καφέ της Βιέννης. Εάν ένα εστιατόριο πουλά σνίτσελ από άλλο κρέας εκτός από μοσχαρίσιο, τότε πρέπει να σας ενημερώσουν. Σύντομα θα ανακαλύψετε ότι το μοσχαρίσιο κρέας είναι πραγματικά σχετικά σπάνιο στα εστιατόρια, κυρίως λόγω του κόστους, έτσι τα περισσότερα μέρη έχουν τη χοιρινή έκδοση του σνίτσελ ( Wiener schnitzel vom schwein ).

Πού να φάτε καλό schnitzel στο ταξίδι σας στη Βιέννη :  Ως εθνικό πιάτο, το schnitzel εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε μενού σε κάθε εστιατόριο της αυστριακής πρωτεύουσας. Ωστόσο, μόνο σε μερικά από αυτά είναι προετοιμασμένο με τα πρότυπα ποιότητας που το καθιστούν λιχουδιά. Το βιεννέζικο εστιατόριο «Figlmüller»  που είναι σε λειτουργία από το 1905, κέρδισε τον τίτλο του πιο εμβληματικού εστιατορίου για τη χρονιά του 2023 από τον παγκόσμιο αστρονομικό οδηγό Atlas.  Το «Figlmüller» φημίζεται για το πολύ καλό βιεννέζικο σνίτσελ που προσφέρει για πάνω από έναν αιώνα. Το πιάτο από το συγκεκριμένο εστιατόριο κερδίζει τους ανταγωνιστές χάρη στην πολύ σχολαστική επιλογή πολύ καλής ποιότητας ντόπιου χοιρινού κρέατος και στην ακριβή μέθοδο τηγανίσματος. Το αποτέλεσμα, ένα ελαφρύ, τραγανό σνίτσελ, που έχει γίνει μέτρο σύγκρισης για τα υπόλοιπα εστιατόρια.

 

«Μια Παραμονή Χριστουγέννων του ’73 στη Θεσσαλονίκη» ( * του Ηλία Μαμαλάκη )

Ήταν που λέτε χειμώνας του 73 στα τελειώματα της χούντας , υπηρετούσα την θητεία μου στην Θεσσαλονίκη στο Γ΄ Σώμα Στρατού , δηλαδή  τρίτο συγκρότημα συντήρησης στρατιάς στην Μαινεμένη , ειδικότης  γραφέας κέντρου επικοινωνιών . Λίγοι φαντάροι πολλές σκοπιές και χαζό δουλειές τα πρωινά , ήμουν στο αρχηγείο γραμματέας του συνταγματάρχη , ήταν που λέτε παραμονή Χριστουγέννων και είχα κανονίσει να είμαι μέσα τα  Χριστούγεννα  για να φύγω πρωτοχρονιά . Η μοίρα μου η καλή  με έριξε σε διπλό νούμερο στην σκοπιά από 12:00 έως 4:00 πμ. Απέναντι από το στρατόπεδο Μεγάλου Αλεξάνδρου( έτσι λεγόταν) ήταν ένα λαϊκό μπουζουξίδικο η «Φαρίντα» , ανεβαίνω στην σκοπιά της πύλης φοράω την χλαίνη και βλαστημάω την ώρα και την στιγμή , σκέπτομαι το σπίτι μου , την κοπέλα μου που ήμουν φουλ ερωτευμένος , τον αδελφό μου ,τον πατριό μου , την μάνα μου και γώ εκεί !!! Στην τσέπη είχα σταφίδες τάχατες θερμαντική τροφή και ένα μπουκαλάκι μινιατούρα με Μεταξά τριών αστέρων. Ξεκίνησα να βγάζω τσιγάρο να φουμάρω , κάπνιζα πολύ τότε τρία πακέτα την ημέρα , δυο Cooper μαλακά που τα άνοιγα από την κάτω μεριά και ένα sante άφιλτρο για τα μεγάλα μεράκια .  Άναψα το κουπεράκι και κοίταγα τον δρόμο με την αραιή κίνηση , σκάει μύτη μια μερσεντάρα από δω μέχρι εκεί κάτω , σταματάει λίγα μέτρα πριν την πύλη και απέναντι από την  «Φαρίντα» βγαίνει ο οδηγός και ανοίγει την πίσω πόρτα και ποιος νομίζεται ότι βγαίνει ο Στράτος Διονυσίου με ένα παλτουδάκι  και πάει προς την «Φαρίντα» . Γυρίζει προς τα μένα ανυποψίαστος με βλέπει με την χλαίνη το κράνος και το Μ1 στο χέρι και αλλάζει βήμα και έρχεται προς το μέρος μου . Χαιρετάει απλά και σύντομα , γεια σου φαντάρε απόψε μαζί  θα ξενυχτίσουμε , εγώ χαμένα χαμογελάω σας ηλίθιος μπαίνει στο μαγαζί και τέλος.  Περνάει κανένα τέταρτο και στην πόρτα της «Φαρίντας» σκάει μύτη ένας σερβιτόρος εποχής με άσπρο σακάκι μαύρη γραβάτα και κοιτάζει γύρω γύρω , με βλέπει και έρχεται προς εμένα με ένα τεράστιο δίσκο στα χέρια.  Τον ακουμπάει στο πρεβάζι της σκοπιάς και γυαλίζει το μάτι μου , κρεατάκι  πιλάφι , πατατούλες , σαλάτα μαρούλι και μια Μαλαματίνα , αυτά από το κύριο Στράτο φαντάρε. Ω…. πως αισθάνθηκα τότε μόνο ο θεός το ξέρει , ένας άνθρωπος φίρμα θυμήθηκε το μοναχικό φανταράκι απέναντι στη σκοπιά,  μια ευλογία για τους δυο μας . Χρόνια μετά θυμάμαι στην Τρίπολη είπα το περιστατικό στον γιό του τον μικρό και τον πήραν τα κλάματα , τώρα το λέω σε όλους , σαν ένα μνημόσυνο σε μια από τις ποιο σπουδαίες φωνές της Ελλάδας . Μετά άρχισαν οι μουσικές , ο ήχος του μπουζουκιού και της ντραμς έφθασε μέχρι την σκοπιά, σε λίγο ο δρόμος γέμισε αυτοκίνητα και όμορφες παρουσίες.  Τον  θυμάμαι …..Πάρε ότι θέλεις παλιατζή από μια Αγάπη που δεν ζει !!!

                                                             Ηλίας Μαμαλάκης