O Ανδρέας Σταυρίδης περιπλανήθηκε σ’ όλο το κόσμο για
να συλλέξει tips και
εμπειρία γύρω από το μεγάλο κεφάλαιο της
κρεατοφαγίας ( τεχνικές ωρίμανσης , μέθοδοι κοπής και τρόποι
ψησίματος ) . Tο 1994 έφτασε στην Αργεντινή στη
χώρα όπου το κρέας είναι θρησκεία για τους κατοίκους της , με πρώτους και καλύτερους
τους αγελαδάρηδες της υπαίθρου τους gauchos , η ζωή
των οποίων είναι συνυφασμένη με την εκτροφή των βοοειδών . Βρήκε φιλόξενη στέγη στη φάρμα
του κ Ρουίζ στο Μπουένος Άιρες
, ακολούθησε το σκληρό πρόγραμμα των γκάουτσος
στην αχανή Πάμπα συμμετέχοντας στις
καθημερινές δραστηριότητες τους ( τάϊσμα ,μαρκάρισμα, επιλογή των ζώων για το σφαγείο και κοπές κρεάτων) . Την προσοχή του Ανδρέα τράβηξε
η ιδιόρρυθμη τεχνική του ψησίματος που ακολουθούν οι γκάουτσος ,
δένουν τα κομμάτια του μοσχαρίσιου κρέατος επάνω σ’ ένα σιδερένιο σταυρό
το asador (ασαδόρ) και τον καρφώνουν
επάνω στο έδαφος σε απόσταση περίπου μισού μέτρου από τη φωτιά
, αυτός ο τρόπος στη χώρα μας ονομάζεται αντικριστός(!!!) και οι ρίζες του ανάγονται
στην εποχή των αρχαίων Κρητών του Μινωικού πολιτισμού . Την τεχνική
αυτή όπως με πληροφόρησε ο Ανδρέας Σταυρίδης μετέδωσαν στους αγελαδάρηδες της Λατινικής
Αμερικής οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες
που έφτασαν στη μακρινή χώρα του tango . Στη συνέχεια έρχεται
η ώρα του ….Big Apple και η νέα χρονιά τον
βρίσκει να εργάζεται στο εστιατόριο του Γερμανού
Ντήτερ στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης ,
εδώ ο Ανδρέας εντρυφεί στα μυστικά της ξηράς ωρίμανσης του κρέατος (dry aging) .
Επόμενος
σταθμός το Βανκούβερ του Καναδά όπου
εμπλουτίζει τις γνώσεις του γύρω από τα γιαπωνέζικα
μοσχάρια Kobe που σήμερα αποτελούν τη Rolls Royce των
κρεάτων . Αυτή η ράτσα βοοειδών διαβιώνει στις ιδανικότερες συνθήκες σταβλισμού
, τρέφονται με την καλύτερη ποιότητα τροφής , τα ποτίζουν με μεταλλικό νερό και
μπύρα , τα βάζουν να ακούνε κλασσική μουσική
ενώ τα κάνουν μασάζ για να είναι ήρεμα και να μην παθαίνουν κράμπες . Τους
επόμενους μήνες επισκέπτεται τη Κούβα για να παρακολουθήσει τις τεχνικές του
σιγο-καπνιστού χοιρινού και μετά επιστρέφει στην Φλωρεντία για το χατίρι μιας μπριζόλας
της …..bisteca alla
fiorentina που έκανε διάσημη τη περιοχή της Τοσκάνης σε όλο
τον κόσμο. Η bisteca είναι μια πληθωρική T-Bone μοσχαρίσια μπριζόλα πάχους
4 εκατοστών
και βάρους 800 γραμμάριων με έντονο βαθυκόκκινο χρώμα . Στα τέλη των ‘90s o Ανδρέας Σταυρίδης θα εργαστεί σε εστιατόρια
της Βιέννης και του Μονάχου ενώ το millenium θα τον βρει
εγκατεστημένο στο χωριό του τη Νέα Σκοπιά
Σερρών λειτουργώντας τη «Ταβέρνα του Ανδρέα»
, σε σύντομο χρονικό διάστημα θα καθιερωθεί ως το απόλυτο meeting point των κρεατολάγνων της Βόρειας Ελλάδας .
Stathis Harpas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου