Από ένα λάθος της στιγμής πήραμε τον παλιό δρόμο της επαρχίας Νέστου για να φτάσουμε στο ορεινό Διπόταμο , ακολούθησε μια αυτοκινητάδα με στροφές, ισιάδες και πάλι στροφές, ανάμεσα σε πευκόφυτες ρεματιές και χαράδρες , κάναμε βέβαια και τις απαραίτητες στάσεις για να «ρουφήξουμε» την ομορφιά του τοπίου και καθαρό βουνίσιο αέρα. Το χωριό (Τσαϊλίκ η ονομασία του στα χρόνια της Οθωμανικής κατοχής )βρίσκεται στις καταπράσινες πλαγιές των βουνών της Λεκάνης . Το Διπόταμο την εποχή εκείνη φημιζόταν για τις πηγές του και τους μοναδικούς νερόμυλους που υπήρχαν εκεί , σήμερα δεν σώζεται κανένας . Φτάνοντας στη κεντρική πλατεία του Διπόταμου των 40 κατοίκων αντικρίζουμε την εξοχική ταβέρνα «Το στέκι της Ελένης» που έχτισε πρόσφατα από πέτρα και ξύλο ο Ελληνοκαναδός επιχειρηματίας Γιώργος Θεοφυλακτίδης ενώ δίπλα διαμορφώνει και αναδεικνύει το πάρκο και τη πλατεία του χωριού του. Για να τιμήσει την μνήμη της μητέρας του δημιούργησε την παραδοσιακή διώροφη ταβέρνα «Το στέκι της Ελένης» χρησιμοποιώντας μόνο πέτρα και ξύλο. Η άνετη σάλα, η ξύλινη οροφή , η σμιλευμένη πέτρα, το τζάκι και τα χρηστικά αντικείμενα αλλοτινών εποχών δημιουργούν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα ορεσίβιας ζεστασιάς. Το μενού προσφέρει αυτή τη στιγμή παραδοσιακά ελληνικά κρέατα (παϊδάκια, κότσι, μπιφτέκι, χοιρινό σιδηρόδρομο, σουβλάκι), τίμια ορεκτικά αλλά και δυο must επιλογές της διεθνούς κρεατοφαγίας rib eye και Flat Iron από Black Angus. Η μικρή λίστα κρασιών διατρέχει κατά κύριο λόγο τον Μακεδονικό αμπελώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου